Gewijde aarde was er voor hen, die christelijk geleefd hadden en gestorven waren, hetgeen betekende dat ze voorzien waren van de laatste Sakramenten. Ongedoopten, zelfmoordenaars en zware criminelen werden niet begraven in gewijde aarde. Gestorvenen aan een besmettelijke ziekte en onbekenden, die ergens dood waren aangetroffen, kregen een laatste rustplaats op het ellendigenkerkhof. Meestal was dit een hoekje van het kerkhof, dat wel uit gewijde aarde bestond. Tegenwoordig wordt elke overledene in gewijde aarde begraven. Een moeilijk uit te roeien gebruik was de gewoonte na de begrafenis de overledene te gedenken met maaltijden. Soms kon de omvang ervan wereldlijke en geestelijke overheid een doorn in het oog zijn. Begrafenisgebruiken hebben een zeer hoge ouderdom. Een aantal gebruiken heeft zich tot in de twintigste eeuw weten te handhaven, alhoewel voor velen de oorspronkelijke betekenis niet meer.
Andere verhalen over dit onderwerp:Kerkhof, Kerk en Geloof.