De volgende tabel is die van de inkomsten aan rogge uit landpacht. Landpacht is direct te vergelijken met pacht zoals wij die thans nog kennen: een stuk land wordt verpacht voor een bepaald aantal jaren (meestal 6) tegen een bepaald bedrag (meestal in natura) per jaar. Na afloop kan de pacht verlengd worden of niet, tegen hetzelfde of een aangepast bedrag (bijvoorbeeld rekening houdend met inflatie). Helaas beschikken we over slechts zeer weinige pachtcontracten van het kapittel: naast die uit het cartularium zijn er slechts enkele 15e en 16e eeuwse en een aantal erg korte van rond 1780.
Uit landpacht werd gewoonlijk ca 350 malder rogge ontvangen. De tabel is anders ingedeeld dan die van de erfpacht. In ons voorbeeld van 1770/71 worden eerst alle pachters opgesomd waarvan de pachttermijn afloopt in 1770 (meestal begonnen in 1764), vervolgens die met aflopende pachttermijn in 1771, dan in 1772, in 1773, in 1774 en als laatste diegenen waarvan de pachtcontracten aflopen in 1775 (meestal begonnen in 1769 en dus in 1770 voor het eerst te betalen). Ook deze pachters zijn vervolgens (per jaar) gerangschikt volgens dezelfde rubrieken per lokatie; vermeld wordt telkens de naam van de pachter en de te betalen hoeveelheid rogge.
Andere verhalen over dit onderwerp:Tiendschuur, Handel en Economie.