Zorgen en narigheid (1857)

Brand

Op Sacramentsdag 11 juni 1857 trof de bliksem om 14.00 uur de spits van de Petruskerk. Blusmiddelen konden weinig uitrichten. Het kruis stortte met hevig gekraak omlaag en de brand breidde zich uit. Ook het dak van het schip werd een prooi van de vlammen. De klokken in de toren smolten van de hitte en drie vielen er omlaag in de vorm van slakken, maar de vierde verbrijzelde het gewelf. ?s Anderendaags kwam bisschop Paredis de grote schade bekijken. Hij beloofde een brief naar alle parochies te sturen met een verzoek te helpen. Een samengestelde commissie begon direct met acties om geld voor de restauratie binnen te krijgen. Pierre Cuypers uit Roermond kreeg de opdracht een plan te maken, maar het zou nog tot 1874 duren voordat de kerk weer een torenspits had.

Joden

De joodse gemeenschap heeft in Sittard een belangrijk aandeel gehad. Hoewel de hertog van Gulik in 1554 de aanwezigheid van joden verboden had, wonen er rond 1580 joden in Sittard. Na 1678 kregen ze het recht hun doden te begraven op fort Sanderbout. In de 18e eeuw, in 1820 en rond 1840 ontstonden er conflicten hierover met het stadsbestuur en zijn er antisemitische gebeurtenissen geweest. Natuurlijk woonden zij niet in het kapittelgebied. Hun synagoge was in 1725 geopend in de Molenbeekstraat in een pand dat in 1965 helaas is afgebroken. De Franse Revolutie gaf aan de joden meer vrijheden. In 1857 waren er rond 125 joden in Sittard, een grotere groep dan de protestantse. De synagoge, boven een achterhuis, was te klein geworden en in 1853 kon in de Plakstraat een nieuwe synagoge in gebruik genomen worden.

Andere verhalen over dit onderwerp:Zorgen en narigheid.