Het verhaal kon geschreven worden dankzij de informatie die verkregen werd uit het interview.

Daar waar nu de Brugstraat ligt en waar het grote nieuwe politiebureau staat lag begin vorige eeuw de Bergstraat en op de plaats van het politiebureau lag het café van Dols-Hendriks.

Daar tegenover bevond zich nog een café. Dit café was van de familie Vroomen-Ritzen en hier lag ook de rijksweegbrug

In de jaren twintig, met de komst van de mijnen, veranderde er veel in onze omgeving.

De beide cafés moesten plaats maken voor uitbreiding van het spoorwegennet

De Bergstraat werd een doodlopende weg en in plaats daarvoor kwam de nieuwe Brugstraat. Hub Dols, zoon van Josepha Hendriks en Jan Willem Dols, besloot om eind 1924 zijn café te verplaatsen naar het terrein van de kolenopslag aan de overkant en liet hier een nieuw pand neerzetten.

Hij gaf opdracht aan architect Willem Schelberg uit de Wilhelminastraat om een nieuw café met stallen te bouwen aan de Brugstraat. In november 1924 waren tekening en bestek gereed en werd de aanneemsom bepaald op Fl. 22.483. De aannemers Nicola en Peter Tummers uit de Beekstraat in Limbricht mochten het grote pand bouwen.

Het nieuwe pand had een grote binnenplaats met een paardenstal waarin 13 paarden gestald konden worden. Er was een hooizolder en er tegenover een magazijn voor graanopslag met een kelder voor fruitopslag, terwijl op de bovenste verdieping een magazijn was van ladderfabriek Zegers uit Ulestraten.

Op de binnenplaats werd de eerste de veiling van Sittard gehouden. De boeren van de omliggende dorpen brachten voornamelijk fruit naar de veiling alhoewel het altijd Groenten- en Fruitveiling geheten heeft. De veilingmeester heette Lebens en hij bezat een winkel op de Steenweg.

De oude weegbrug werd overgenomen van Dhr. Vroomen en verhuisde mee naar het nieuwe pand van Dols-Tercken maar werd later vervangen door een nieuwe en grotere weegbrug, geleverd door een firma uit Luik. Op de weegbrug werden vrachten van de boeren en handelaars gewogen.

Ook het douanekantoor aan de Rijksweg stuurde regelmatig auto´s die gewogen moesten worden in verband met de wegenbelasting.

In het café stond de installatie met de brugbalans. Op een weegbriefje werd het aangegeven gewicht geprint. De weegwerkzaamheden namen enige tijd in beslag en in die tussentijd hadden de klanten natuurlijk best trek in “ein drupke” in het café. De eigenaar had ook een tabaksvergunning, zodat eveneens een goede sigaar gekocht kon worden.

Maar niet alleen de weegbrug leverde klanten op. “Het zwarte paard” was ook een uitspanning. Tijdens een oponthoud werd het paard uitgespannen en het kreeg dan een plaats in een der vele paardenstallen, die Dols in zijn nieuwe pand had laten bouwen. De stal was niet doorlopend bezet. Er werd ook af en toe wel eens een koe gestald.

Het kwam veelvuldig voor, dat de handelaars hier hun paard voor enkele dagen stalden, als ze met de trein verder trokken. Hub Dols verzorgde de dieren elke dag zelf. De gekochte en verkochte paarden reisden ook per trein en daarom moest zoon Chrit vaak met kruiwagen en schop naar de verlading om een laag zand aan te brengen in de spoorwagons en om te helpen bij het lossen van de paarden.

De paarden arriveerden met de trein bij de verlading daar waar nu de fietsenstalling is, links van het station. Het was een verhoging, waarbij zelfs aan de straatzijde rails was aangelegd, zodat men aan beide kanten goederenwagens kon laten rijden en stallen.

Rond 1930 brachten de Russische Kozakken hun 12 paarden onder in de stallen van het Zwarte Paard. Zij maakten een tournee en gaven demonstraties op het voetbalterrein van de Sittardse Boys. De Kozakken werden begeleid door drogist Sjir Durlinger uit de Limbrichterstraat omdat hij Frans kon spreken.

In 1952 stopten de heer en mevrouw Dols met hun bedrijf en zij verhuurden het pand aan de Gulpener Bierbrouwerij.

Nadat Hub Dols in 1971 en zijn vrouw Helena Dols-Tercken in 1974 gestorven waren, werd het café aan de firma Boels verkocht. Wijziging van het bestemmingsplan betekende het einde van het pand en in september1979 werd het “Zwarte paard” gesloopt.